brotin nögl og löskuð sál

Það er að sjálfsögðu ekki hægt annað en að laumast til að horfa á þennan blessaða handbolta. Sérstaklega þegar maður hefur 40" wide screen fyrir framan sig og gersamlega lifir sig inn í þessa ávanabindandi íþrótt.

Mér tókst hið ótrúlega að naga neglurnar á meðan ég horfði og öðru hvoru stökk ég upp úr mjúkum kósý leðursætinu, lagðist á gólfið af stressi. Uppgötvaði það þegar leikurinn var búinn og ég að ná hjartslættinum niður að nöglin á þumalfingri var BÚIN  Það eru 20 ár síðan ég nagaði síðast neglurnar. Eins gott að þetta verði ekki eins vanabindandi og handboltinn

Over and out....ekki í standi til að tjá mig frekar.

Athugasemdir

[Ólafur fannberg, 31.1.2007 kl. 08:47]

[Eyrún Linnet (IP-tala skráð) 31.1.2007 kl. 12:49]

Ég hef greinilega ekki mikla trú á íslenska landsliðinu því ég var nú eiginlega viss um að þeir myndu tapa... hjartslátturinn fór því aldrei neitt svakalega hátt og ég var bara að dunda mér í tölvunni við hliðina á sjónvarpinu á milli þess sem ég leit á imbann.

Svo gæti nú líka hugsanlega verið að ég hafi hálf ómeðvitað verið að reyna að koma í veg fyrir vonbrigði, þá er betra að búast bara við því versta;)

[Eva Sigurrós Maríudóttir, 31.1.2007 kl. 13:28]

Kvitt :)