Falin myndavél.....eða ekki!

Ég var að keyra heim úr vinnunni (sem eru ekki nema 7 kílómetrar) þegar eldsneytisljósið kviknaði í mælaborðinu á Patrolnum. Þegar ég startaði bílnum næst, kviknaði ekkert ljós og ég gleymdi að sjálfsögðu að hann væri orðinn olíulaus. Svo í gær ákvað ég að sækja stelpuna mína á Álftanesið og fara til baka í Hafnarfjörðinn. Olíuljósið kviknaði á leiðinni út á nesið og ég ákvað að koma við og sækja mér olíu á leiðinni í Hafnarfjörð aftur þar sem engin bensínstöð er á Álftanesinu. Ég keyri svo til baka og þar sem ég er með dælulykil hjá AO ákað ég að fara á Kaplakrika að ná mér í olíu. Ég er komin inn á planið þegar bíllinn deyr á sér. Hann er við hliðina á dælu nr 3 en ca 3.5 metrum frá þar sem maður var á þeirri dælu. Ég stíg út úr bílnum til að meta fjarlægðina að tankinum að dælunni. Ég sagði við manninn se var að dæla hjá sér að ég hefði nú ekki geta verið olíulaus á betri stað. Hann horfði á mig og leit svo á jeppann og spurði hvort ég hefði virkilega verið olíulaus þarna! Ég jánkaði því og ákvað að bíða eftir að hann væri farinn. Hann kláraði sinn bíl og færði sig og spurði hvort við gætum ekki ýtt bílnum að dælu 2 (sem er mið-dælan). Ég þáði það að sjálfsögðu. Þetta voru einhverjir 3-4 metrar sem þurfti að ýta bílnum svo ég setti í N (bíllinn er sjálfskiptur) og ég stóð í hurðinni og ýtti og stýrði. Þar sem bíllinn er aðeins hækkaður er pínu hátt að stíga upp í hann og sérstaklega þegar maður er svona lágvaxinn  svo ég fékk svona panik-kast þegar bíllinn var kominn á ferð og ég sá ekki beinlínis fram á að geta stokkið upp í bílinn til að stöðva hann né að tosa til baka til að stoppa!! . Þegar jeppinn var kominn ansi nálægt gerðist ég ótrúlega lipur, eins og ég hefði öðlast slíkan kraft og stökk upp í jeppann og bremsaði . Ég steig svo aftur út og fór til mannsins sem hafði nota bene fengið konuna sem var með honum í bílnum til að hjálpa til við að ýta og þakkaði þeim fyrir og sagði svo við þau að þetta væri ekki falin myndavél . Hann hló að því og kvaddi. Eftir var ég.....ein í heiminum líkt og Palli .

Ég skellti dælu lyklinum að nemanum og þá kom á skjáinn að dælan tæki ekki þessa kortategund . Ég hugsaði með mér....hva!! KORTATEGUDND.....þetta er dælulykill FRÁ ÞEIM . Ég reyndi nokkrum sinnum en allt kom fyrir ekki. Auðvitað gafst ég upp og skellti kortinu í slíðrið og skellti inn pin númerinu og upphæð og allt það. Tók byssuna úr slíðrinu og ætlaði að byrja að dæla þegar kom á skjáinn að dælan væri óvirk . Ég leit í kringum mig og komst að þeirri niðurstöðu að ég var EIN og vissi EKKERT hvað ég átti til bragðs að taka.

Eftir smá umhugsun komst ég að því að ég YRÐI að redda mér....sama hvernig ég færi að því svo ég spýtti í lófana, opnaði dyrnar á jeppanum, setti í N, hélt um stýrið með annarri og svo var bara að ýta að dælu 1 . Ég gerði ekki ráð fyrir því að gefast upp svo ég gaf bara þvílíkann kraftinn í þetta allt saman og mér TÓKST að ýta jeppanum EIN að næstu dælu sem voru um 3 metrar . Ég var samt ekkert viss um að ég hefði þetta af þar sem ég er búin að vera svo slæm í lungunum undan farna daga. Ég stóð smá stund og jafnaði mig, skellti svo dælu lyklinum aftur að og sem BETUR FER virkaði þessi dæla .

Eftir að vera búin að skella svona ca 100 lítrum af olíu á jeppann skellti ég mér undir stýri og ætlaði að setja í gang. Ekki fór jeppinn í gang! Ég startaði og startaði og þorði ekki að ýta of mikið á olíugjöfina þar sem ég var búin að heyra að það megi ekki pumpa olíugjöfina á sjálfskiptum bílum. Ég var um það bil að klára rafgeyminn þegar ég ákvað að stoppa smá stund og hugsa. Þetta minnti á Búkollu söguna "taktu hár úr hala mínum......" Ég staldraði við og ákvað að setja svissinn á og stíga inngjöfina í botn smá stund í þeirri von að loftið færi af kerfinu og olía flæddi um í staðinn. Ég vissi að rafgeymirinn var að verða búinn svo þetta varð að virka.

Aftur skelli ég svissinum alveg í gang og reyndi að starta. Hann var farinn að snúast ansi hægt þegar sjálfrennireiðin loksins hökti í gang . Afskaplega var ég fegin þegar jeppinn fór í gang og ég gat keyrt áfram.

Ég sagði svo Stefáni frá þessu þegar við vorum að fara að sofa og það eina sem hann sagði var: "Oooh Helga! Þetta er svo TÝPÍSKT þú"

say no more

Athugasemdir

[Ólafur fannberg, 2.2.2007 kl. 10:53]

hahaha ein góð