Fjölskyldan í hnotskurn

Þegar maður er vakinn með loðdýr í andlitinu þarf maður að venjast ýmsu. Þetta eru ósköp indæl grey sem börnin eiga. Get ekki annað sagt. Stöðvaði reyndar illa meðferð á dýrunum í dag. Sunna fær vinkonur sínar í heimsókn til sín eftir leikskóla eins og svo oft áður nema í þetta skiptið komu ekki nokkrar....heldur hálfur leikskólinn!! Svona næstum.

Mikil spenna var að hnoðast með hnoðrana og ákvað ég að leyfa þeim það en undir smásjá. Eins og svo oft áður var ég að sinna heimilisverkum þegar ég heyri í krakka skaranum inn í herberginu skella hvað eftir annað uppúr. Ég ákvað að athuga hvað væri í gangi og sá þá mér til mikillar skelfingar að dýrin voru notuð til að búa til rússíbana, flugvélar, teygjustökk...án teygju svo eitthvað megi telja. Ég sá skelfingarsvipinn á dýrunum (án gríns) og stöðvaði leikinn með það sama. Greip litla hnoðrann sem sá sér leik á borði og skaust upp handlegginn minn og beint í hálsinn og þar tísti hann eins og hann ætti lífið að leysa.

Ég skipaði Sunnu að fara með Heiki í búrið og sjálf tók ég Mikka sem nötraði af hræðslu innan undir treyjunni minni.

Dýrin voru frelsinu fegin að komast í búrið sitt og með það stakk krakka skarinn af út....Thank god!

Athugasemdir

[Emma Vilhjálmsdóttir, 23.5.2008 kl. 00:41]

Ji hvað þetta eru fallegir naggrísir! og barnið auðvitað gullfallegt!  Eins gott að vakta dýrin, því þau geta því miður ekki varið sig og börn auðvitað svo saklaus og vita ekki alltaf hvar mörkin liggja. 

Gangi ykkur vel.

[Gunnar Helgi Eysteinsson, 24.5.2008 kl. 00:26]

Okkar naggrís hét Heded...