tónleikar í höllinni

Við skelltum okkur á tónleikana með Rúnari Júll og félögum í Höllina um helgina. Við fórum með vinafólki okkar og áttum við ekki von á neinu stórkostlegu á þeim forsendum að kallinn er orðinn gamall og getur eiginlega ekki sungið og ekki skilur maður orð af því sem hann segir...  en þetta var bara ljómandi skemmtilegt og það sem hélt þessu uppi, voru gestirnir sem komu til hans. Mér fannst þetta náttúrulega toppurinn þegar kóngurinn hann Bubbi steig á svið og tók nokkur GCD lög með Rúnari....vá...það var geggjað, enda fór ég hamförum með myndavélina þegar hann steig á svið  skellti inn nokkrum myndum

Dásamleg setning

Þegar elsta skottan mín var um það bil 14 ára vorum við að ræða saman. Ég var að kenna henni eitthvað (sem ég man ekki hvað var) og þá heyrist í þessari dömu; "Já, mamma. Ég veit þetta alveg, ég veit alveg jafn mikið og þú, bara aðeins meira"

Ég varð hvumsa yfir þessu og benti henni á það að það væri ekki allskostar rétt. Hún þrætti við mig og með það fór ég fram og ákvað að leyfa henni að leysa þetta verkefni sjálf.

Skömmu síðar kom hún til mín með spurningu og ég svaraði um hæl: "tja, seg þú mér það...veistu ekki allt jafn mikið og ég, bara aðeins meira?". Henni var ekki skemmt.

Eftir þetta hef ég notað þetta á hana í tíma og ótíma, bara til að minna hana á visku hennar. Hún hefur dregið alla þessa visku sína til baka og ég má segja henni það sem ég veit (til viðbótar við það sem hún veit)

Í dag var ég svo að vinna að verkefni í nýju forriti sem við erum að prufukeyra. Ég var ekki alveg nógu sátt við þetta og vinnuveitandi minn sagði að á morgun kæmi maður sem gæti kennt mér meira á þetta. Ég var ekki ósátt við það, ekki fyrr en ég heyrði hver það átti að vera, þá féllust mér hendur...því ég efaðist stórlega að sá einstaklingur gæti kennt mér eitthvað meira en ég kann í dag á þetta forrit. Þá laust upp í huga mér setning heimasætunnar...ég veit alveg jafn mikið og hann...bara aðeins meira

Sjaldan er ein báran stök

Var frekar þjökuð af verkjum í gær svo ég ákvað að vera skynsöm og fara ekki í blakið. Tók mér svo verkjalyf um kl 23 og þegar þau voru farin að slá verulega á, skreið ég í rúmið.

Þegar ég vaknaði í morgun leið mér ágætlega. Fann ekki neina verki svo ég gat ekki annað en brosað út að eyrum við þá tilhugsun að í dag væri VERKJALAUS DAGUR. Ekki leið á löngu þar til Dísin mín kom inn í herbergi og sagði að það væri aftur farið að leka úr eyranu!  Ég sem hélt að þetta væri búið...en nei, ekki alveg. Síðast þegar hún fékk þessa sýkingu var hún í 3 vikur með lyf í æð, viðloðandi spítalann. Þurftum "bara" að koma 3x á dag í lyfjagjöf.

Þar sem ég var orðin verkjalaus ákvað ég að skella mér í sturtu og reyna að hreinsa "ljótuveikina" af mér með því að fara í skárri föt og hafa mig aðeins til.

Þegar ég var búin að þurrka mér og klæða, fann ég að verkirnir voru að byrja aftur. Ég hundsaði það, hringdi í skólann hjá Dísinni og sagði að hún kæmi ekki í dag. Hringdi svo til að athuga hvar læknirinn hennar væri niðurkominn.

Fór í vinnuna en hringdi svo í lækninn hennar um kl 10 og þá var ekkert annað en að skjótast og ná í barnið og fara með hana í læknaheimsóknina.

Get ekki beinlínis sagt að það hafi komið jákvætt út úr þessu hjá lækninum, en það er bara að taka á því með jafnaðar(ó)geði.

Skutlaði stelpunni svo heim, með dúndrandi höfuðverk og þráði að komast í "gotterí" boxið mitt og verkjastilla mig aftur niður

einn svartur sauður

þetta er greinilega einn af þessum svörtu sauðum í umferðinni sem litar marga aðra saklausa unga ökumenn

Okkur hættir til að setja alla unglinga sem eru ný-komnir með ökuréttindi, og þá sérstaklega drengi, í einn hatt sem nefnist; "varúð, ungur drengur á ferð". Það þarf bara einn svartan sauð til að skemma fyrir öllum hinum.

Mér finnst enn ótrúlegra að þessi ungi drengur hafi fengið að fara heim eftir þessa byltu, ekki út af því að hann slapp ómeiddur heldur vegna þess að mér hefði fundist það eðlilegt að hann fengi að dúsa í fangageymslu allavega eina nótt. Þetta hefði getað endað sem manndráp að gáleysi ef þetta hefði farið illa. Ævilangt ökuréttindabann er kannski nóg fyrir svona gutta....en sama

Lögreglan: Ótrúlegt að ekki skyldi verða stórslys

Mýrin

þetta er svipað atvik og í bókinni/myndinni eftir Arnald Indriðason....spurning hvort um "copycat" sé um að ræða

Kona höfuðkúpubrotin með öskubakka

á verkamannalaunum

Mikið skil ég þessa lækna vel! Þeir rétt skrimta á þessum "verkamannalaunum" sem þeir hafa fyrir þessa menntun sína

ríflega 10 millur sviknar út úr TR.....þetta jafngildir 3-4 ára launum hjá þessum meðal verkamanni!

Aumingja læknarnir, það þarf að hækka launin þeirra aðeins svo þeir geti lifað sómasamlegu lífi.

Lögregla rannsakar tvo lækna

Ef ég ætti morfín

væri ég hamingjusöm!

Ég veit ekki hvort þetta eru afleiðingar gærdagsins hvernig mér líður í dag eða hvort þetta er þessi "rússíbani" sem mér var tjáð um að ég færi næsta árið hvað varðar líðan mín.

Ég fór í blakið í gær, gjörsamlega tilbúin í það þar sem ég hafði hlíft mér allan daginn. Laugardagurinn var ekkert sérstakur svo ég átti ekki von á því að geta farið í blakið. Sunnudagurinn var svo bara ágætur þegar upp var staðið og ég var voða brött og skellti mér á æfingu. Var algjörlega í essinu mínu og gleymdi mér á köflum að ég ætlaði að hlífa mér aðeins.

Fór heim ótrúlega sátt við kvöldið og hafði komið sjálfri mér skemmtilega á óvart hvað ég fann lítið til og ég trúði því virkilega að nú væri bara brautin bein uppá við í áttina að bata. Tók samt til öryggis aðeins af bólgueyðandi svona fyrir svefninn EF þetta hafi ekki verið eins sniðugt og mér fannst upphaflega .

Ég fer svo í vinnuna í morgun svona þokkalega hress en svo uppúr kl 10 var ég farin að finna frekar mikið til og kenndi ég því um að ég hafði svikist undan að nota kragann.

kl 12 var ég orðin frá af verkjum svo ég fékk mér "forrétt" í hádeginu, smá kokteil af bólgueyðandi og verkjastillandi og skellti mér svo í mat og svo að mæla upp verkefni sem ég er að vinna að. Kom aftur á stofuna 2 tímum síðar en þá var ég orðin ansi slæm því lyfin höfðu ekkert að segja.

kl 4 skelli ég mér svo að sækja litla skottið og reyndi að bægja verkjunum frá eins og ég frekast gat, skellti mér í heimsókn til vinkonu minnar og sat með henni á spjallinu til hálf sex en þá hringdi minn maður, orðinn svangur og búinn að elda matinn.

Heim fórum við mæðgur í mat, hafði enga lyst sökum verkja en ákvað að fá mér smá og verkjalyfja og bólgueyðandi kokteil í eftirrétt. Ekki leið á löngu þar til mér var orðið svo flökurt af verkjum að ég staulaðist inn í rúm og vonaðist til að enginn þyrfti að nota klósettið lengur en 10 sekúndur í einu

Lá í rúminu til að verða 23:30 og gafst þá upp! Nú langar mig helst að fara ofan í holu og moka yfir og ekki koma upp aftur!!! Ég NEITA staðfastlega að trúa því að þetta sé hreyfingu kvöldsins áður að kenna....bara VIL EKKI TRÚA ÞVÍ. Ætla að ræða við sjúkraþjálfann minn í fyrramálið og taka stöðuna hvort þetta sé þessi rússíbani sem ég á von á næsta árið eða hvort þetta sé blakinu (hreyfingunni) um að kenna. (ef svarið er mér í óhag, neita ég samt)

langþráð bið lokið

Við fengum loks Yarisinn okkar í gær. Þvílík snilld. Hef ekki grænan grun hvað það hafi kostað að gera við hann en hann var einar 3 vikur í viðgerð svo ég held að það hafi sagt sitt. Hef lúmskan grun um að viðgerðin hafi verið meira en helmings verð af bílnum ef við seldum hann

Nú tími ég ekki að selja bílinn....ætlaði að gera það en tími því ekki...ekki ennþá!