samkynhneigð Patta!!

Ég hef komist að þeirri niðurstöðu að Pattinn okkar er samkynhneigður!  

Ég er jafn mikið á jeppanum og hann Stefán minn. Stundum meira og stundum minna. Í gær fór ég í mat til pabba og konunnar hans í Mos og þar sem ég ætlaði að vera með öll börnin með mér ákvað ég að fara á jeppanum. Eins er hann nokkuð öruggari í umferðinni en Yarisinn minn gagnvart árekstrum. (er nefnilega enn mjög trekkt í umferðinni eftir umferðaróhappið mitt þann 24. sept sl.)

Þegar ég var komin í Ártúnsbrekkuna fór bíllinn að nötra....full mikið. Mér stóð ekki á sama svo ég ákvað að hægja á ferðinni. Ekki það að ég hafi verið á ólöglegum hraða, alls ekki. Hægði það mikið að hann hætti að skjálfa. Á vesturlandsveginum byrjaði aftur þetta nötur, eða um leið og ég var komin upp í 80km/kls svo ég ákvað að hægja aftur á ferðinni og vera undir löglegum hraða.

Ekki var þetta skárra á heimleiðinni. Enn og aftur nötraði bíllinn það mikið að Viktoría var farin að panikka. Ég ákvað að biðja Stefán um að koma með mér í bíltúr til að fá hann til að sjá þessi ósköp og finna sjálfur. Hann var rétt á undan okkur heim úr skólanum svo ég sópaði krökkunum inn og fékk hann til að koma með mér út...hann fékk ekki einu sinni tækifæri til þess að fara í jakka...bara út með hann....ætlaði EKKI að gefa mig með það.

Stefán sest undir stýri og ákveður að fara Álftanesveginn því þar má fara í 70km/klst. Hann er kominn í 70 og ekkert gerist...hann ákveður að auka aðeins ferðina og er kominn í 80....og ekkert gerist....og hann ákveður þar sem enginn bíll var á ferð að auka örlítið meira og er kominn í 90 og EKKERT gerist....ansk#$%&. Hann hægir snarlega svo á ferðinni og ákveður að snúa við og prufa aftur. Enn og aftur reynir hann sömu gloríu og EKKERT GERIST  ARGH  Ég komst að þeirri niðurstöðu að jeppa fíflið er samkynhneigður....allavega hagar hann sér öðruvísi við Stefán en mig.

Í morgun fór ég svo á Pattanum aftur og nú til þess að fara á dekkjaverkstæði og láta "ballensera" dekkin. Ákveð að fara á nýtt dekkjaverkstæði í Hafnarfirðinum. Kem fyrir utan og þá virtist enginn vera sýnilegur. Hurðin lokuð og enginn sjáanlegur. Skyndilega kemur dökkhærður broddaklipptur maður í gluggann og opnar dyrnar. Ég keyri inn á verkstæðið en hann beinir mér ekki á bílalyftuna, heldur bara á mitt verkstæðisgólfið með jeppann. Ég stekk út og þá mætir mér sú mesta skítafýla sem ég hef fundið. Engu líkara en 30 hraustir karlmenn hafi tekið höndum saman og farið á klósettið og leyst vind ásamt teflt við páfann. Ég reyni að bægja þessari fýlu frá mér og segi við þennan ágæta mann sem stóð og glápti á mig að ég vilji láta ballensera dekkin. Hann segir á bjagaðri "íslensku" "bjallensiling ja" og þá áttaði ég mig á því að sennilega er þetta Pólverji sem ekki kann íslensku...eða lítið af henni. Gott og blessað en ákvað að ég skyldi tala bara íslensku við hann ef ég þyrfti yfir höfuð að hafa einhver samskipti við hann almennt séð.

Nú tekur ekki betra við. Hann nær í tvo tjakka og setur þá fyrir framan bílinn og byrjar að hand tjakka bílinn. Ég finn allt í einu hvar hakan mín var komin það neðarlega að ég var farin að BRAGÐA á skítafýlunni þarna inni. Lokaði munninum aftur og reyndi að láta lítið bera á hneykslis svipnum á mér. Taldi að hann yrði bara fljótur að þessu og ekkert vesen. Maðurinn baksast við að ná snjóugum dekkjunum undan bílnum og leggur þau við vélina sem balleseringin fer fram á. Hann skellir öðru dekkinu upp á vélina og festir það. Hann setur ekki hlífina ofan á sem lá á gólfinu við hliðina til að varna bleytunni sem sprautast af dekkinu sem snýst hratt í hringi. Þegar ég sá að hann ætlaði ekki að setja hlífina á, ákvað ég að færa mig bara frá. Vissi það alveg að miðflóttaraflið er það sterkt að það er ekki séns að snjórinn, aurinn og bleytan hangi á dekkinu á fullri ferð. Eitthvað spáði þessi ágæti maður ekki í það svo hann skellir dekkinu í gang og stendur beint fyrir framan dekkið. Það þarf ekki að spyrja að því að það leggur snjó, aur og bleytu strókur yfir hann og spýtist í loftið ásamt nærliggjandi vegg. Hann færir sig...eða gerir tilraun til að færa sig og reyndir að dusta sem mest af ógeðinu úr broddaklipptu hárinu og úr fötunum sínum. Púkinn ég varð að snúa mér undan og halda fyrir munninn til að reka ekki upp hlátursroku. Mér var svo sannarlega skemmt þarna og hneyksluð um leið. 

Ég fór að virða þennan dreng/mann fyrir mér og sé að hann er í HVÍTUM Reebook skóm, svörtum buxum, dökk blárri háskólapeysu með rendur í stroffinu sem minna einna helst á fána Samtakanna 78. Peysuna dró hann niður fyrir rass sem gerði hann enn hallærislegan fyrir vikið. Hann gerði ekki annað en að dusta ósýnilegt "rykið" af peysunni sinni og hugsaði mér mér að þessi maður væri greinilega ótrúlega pjattaður svona miðað við vinnuna sem hann er í. Þegar ég fór að fylgjast meira með honum sá ég að hann renndi reglulega með skítugar krumlurnar í gegnum hárið á sér. Þá varð mér illt

Nægan tíma fékk ég til að fylgjast með þessum manni vinna vinnuna sína því þessi skítafýluraun stóð yfir í FIMMTÍU MÍNÚTUR....ég hélt ég yrði ekki eldri. En hann vann þetta vel og vandaði til verka. Það mátti hann eiga svo ég fyrirgaf honum seinaganginn.

Þetta var raunin mín fyrir daginn í dag....ég vona að ég þurfi ekki að reyna þetta mjög oft

Athugasemdir

[Sesselja Fjóla Þorsteinsdóttir, 7.2.2008 kl. 23:54]

kvitt kvitt