Aðgerð yfirstaðin

Þegar bangsar koma úr hýði sínu eru þeir svangir....MJÖG svangir. Það er engin undanskilin regla á mínum bangsimon sem heitir Hólmfríður Sunna. Þegar hún vaknar á morgnana er hún SVÖNG og engum griðum gefinn. Þess vegna var ég ansi ósanngjörn í morgun að leyfa henni ekki að borða sinn morgunmat heldur bara að gefa gestunum okkar eitthvað að borða.

Til að hlífa henni frá því að horfa á okkur borða, þá skellti ég henni bara í bað í morgun á meðan við hin skelltum í okkur hinum ýmsum kræsingum til þess að starta deginum.

Við vorum svo komnar á barnadeildina kl 11:30 í morgun og þar var okkur bara strax fylgt að rúminu hennar og okkur sýnd deildin og okkur svo boðið að skreppa á leikstofuna að sækja okkur DVD myndir að horfa á.

klukkan 12:30 var svo dömunni gefin kæruleysistafla sem hún sturtaði í sig án vandkvæða og stóð ég eftir með opinn munninn, alveg gáttuð á því að barnið kynni að gleypa töflu!!

Ekki virtist taflan vera farin að virka þegar hún var svo kölluð inn á skurðstofu og kjaftaði hún okkur í kaf á meðan ég og hjúkkan keyrðum ranghala ganga fram og til baka, upp með þessari lyftu, niður með lyftunni á horninu og upp með annarri á öðru horni og missti ég alveg sjónar á því hvar í byggingunni ég var og tel ég mig þekkja þessa ganga ansi vel.

Stefán var á leiðinni og ætlaði sér að ná áður en hún færi í svæfingu...ekki endilega barnsins vegna, frekar svona mín vegna. Taldi mig hafa tekið þennan "dóm" út þegar Dísin mín barðist við krabbamein á sínum tíma og langaði ekki að upplifa aftur þessa erfiðu stöðu að sjá barnið svæft og keyrt í burtu og ég veit svo ekki neitt.

Þegar við komum inn á skurðstofuna tók vaskur hópur á móti okkur. Allt mjög geðugt fólk sem heilsaði og manni leið strax vel innan um það. Leit samt reglulega út um gluggann til að athuga með Stefán og sendi honum svo sms um hvar við værum.

Svæfingalæknir kemur inn og ræðir aðeins við okkur og um leið skellir hún svo lyfinu í æðarlegginn og um leið og þau sögðu hvað þau voru að gera bað ég barnið um einn koss áður en hún sofnaði og hélt ég utan um hana, kyssti hana á kinnina og með það var hún sofnuð og vissi ekki meir.

Mér var fylgt fram. Þegar þangað var komið ákvað ég að hringja í Stefán og þegar síminn hringir heyri ég í tónunum. Hann var bara á horninu....týndur í ranghala spítalabyggingarinnar.

Við förum og fáum okkur að borða og við vorum rétt búin að því þegar síminn minn hringir. Þetta var á vöknun, þeir búnir. Ég leit á klukkuna og sá að þeir hafa ekki verið nema 20 mínútur frá því ég fer fram á gang þar til vöknun hringir.

Í hendingskasti förum við upp á vöknun og þar liggur prinsessan með súrefni og mjög friðsæl. Læknirinn kemur til okkar og segir við okkur að þetta hafi verið mun sakleysislegra en gert var ráð fyrir í fyrstu og í þetta skiptið var engin hætta. Þetta var nefnilega röng sjúkdómsgreining!!!!  Mér fannst þetta ekkert fyndið en rétta sjúkdómsgreiningin var mun hættu minni en þessi sem hún fékk í fyrstu. Þetta var "bara" einföld veirusýking sem börn bera og kallast þetta Frauðvörtur. Þeir skáru þessa stóru af því hún var með sýkingu í sér sem hún virtist ekki vinna sjálf á og skáru fleiri í burtu sem þeir sáu. Ég hafði ekki tekið eftir öðrum vörtum hjá henni svo ég kom af fjöllum. Við áttum svo að koma á göngudeildina eftir þörfum og ef hún nær ekki að losa sig við sýkilinn sjálf, ætla þeir að sjá hvað þeir geta gert.

 Við sitjum hjá henni í rúma klukkustund og þá ákvað ég að fara að strjúka henni, hún vaknar með það sama, hálf vönkuð sest hún upp í rúminu og hefur ekki hugmynd um hvar hún er. Við ræðum við hana í dágóða stund. Hjúkkan af barnadeildinni kom svo og sótti okkur og fór á barnadeildina. Þar sátum við saman, hún með fartölvuna í rúminu, horfandi á diskana sem hún hafði fengið lánaða og við í þessum grjóthörðu og ömurlegum sófum sem eiga að heita Svefnsófar fyrir foreldra. Mikið var ég fegin að heyra að við gætum farið heim um kvöldið...ekki að sofa á þessum vonda svefnbekk. Mikið vorkenni ég fólkinu sem þarf að gista á þessum bekkjum dögum og jafnvel vikum saman.

Sunna kemur hægt og rólega til sjálfrar síns og hún fær svo svala og ristabrauð til að laga sárasta hungrið. Rétt fyrir sex var okkur svo sagt að við mættum fara heim ef hún nær að pissa. Stefán fer með hana á klósettið og þar náði daman að pissa svo spenningurinn var svo mikill að komast heim aftur að henni var bara vippað í fötin með því sama en þá fór ógleðin að taka völdin hjá dömunni.  Við ákváðum að leyfa henni að sitja smá stund og jafna sig.

Stefán hélt á henni svo út og setti hana í bílinn. Ég var á Yaris en hann var á vinnubílnum svo við urðum að skipta liði. Ég ákvað að þjóta heim með hana og hann að fara í búðina því hún hafði pantað kvöldmat (því bangsi var svangur) og vildi endilega að það yrði íslenskt svínakjöt með íslenskum kartöflum. Því varð Stefán að fara í búðina til að uppfylla óskir barnsins.

Á leiðinni heim sá ég að barnið var kannski ekki alveg hún sjálf. Ég marg spurði hana hvort ekki væri allt í lagi en hún játti því. Svo kom hjá henni í Garðabænum að nú yrðum við bara að stoppa á rauðu ljósi.....henni væri svo illt í maganum. Ég opnaði gluggann til að fá ferskt loft inn en rétt áður en við náðum heim kastaði barnið upp. Ég skellti bílnum í kantinn og fór aftur í til hennar þar sem hún hélt áfram að kúgast og kúgast. Bíllinn var geðslegur og með öllu sem því fylgir.

Þegar heim var komið var ekkert annað hægt að gera en að klæða barnið úr hverri spjör og setja í þvottavél. Þvo henni og gefa henni vatnssopa. Hún hresstist töluvert við þetta og var orðin enn svengri en áður og ýlfraði eftir mat.

Núna skoppar barnið um alla íbúð og sá sem sæi hana núna gæti ekki gert sér í hugarlund að ekki fyrir svo mörgum klukkutímum síðan var hún í móki vegna svefnlyfja. Ótrúlegur hæfileiki barnanna að hrista af sér slenið.

 

Ljósmyndir

Ég hef stofnað nýja síðu sem er með lénið ljosmyndir.blog.is. Þar mun ég setja inn myndir frá viðburðum sem ég fer á. Þarna mun samt ekki vera fjölskyldualbúm, það mun áfram vera á þessari síðu ásamt blogginu mínu.

Endilega kíkið við á ljósmyndirnar mínar.

Höfuðborgin Akureyri

Við skruppum til Akureyrar og höfum notið veðurblíðunnar hér. Ótrúlega fallegt veður.

Ég bauð mig fram við AIM festival þar sem þeir auglýstu eftir áhugaljósmyndurum til að taka myndir og þáðu skipuleggjendur hátíðarinnar nærveru minnar. Fór semsagt á lífið í gær með mína myndavél á öxlinni sem er ekki "nema" eitt og hálft kíló.

Á leiðinni á milli staða tók ég þessa mögnuðu mynd. Hún er í nettu uppáhaldi hjá mér núna.

Hvað finnst ykkur??

Sólsetur við svalan sæinn

Ég veit ekki hvort ég hef komið því að áður en þá geri ég það bara núna.

Mér FINNST gaman að taka myndir.

Endilega kommentið á hvað ykkur finnst um þessar.

 

dugnaður stórfjölskyldunnar

Það er búið að vera svo yndislegt veður að maður veit bara ekki hvað maður á að gera af sér.

Við Sunna ákváðum að skella okkur í hjólatúr og hjóluðum við inn í Hafnarfjörð. Skottan var ótrúlega dugleg og hjólaði eins og herforingi alla leið. Stoppaði tvisvar til að fá sér vatnsdreitil. Heimsóttum vinkonu mína og litla skottið hennar en ákvað að hringja í Stefán og biðja hann um að sækja okkur. Gat ekki lagt það á barnið að hjóla heim líka. Bara önnur leiðin er um 7 kílómetrar og við vorum búnar að hjóla þó nokkuð á Álftanesinu áður en við fórum í ævintýraferðina í Hafnarfjörð.

Í morgun bauð ég henni að hjóla á leikskólann sem hún vildi endilega og fórum við hjólandi þangað. Fengum góðar móttökur þar, kvaddi skottuna og ég hjólaði svo áfram í vinnuna.

Ég er brunnin í andlitinu eftir gærdaginn og ekki skánaði þetta núna. Eldrauð í framan....svona eins og karfi

Búinn að heyra í lækninum og ætlar hann að taka hana eins fljótt og auðið er í aðgerð. Hljóðið var annars fínt í dokksa.

Nú þarf maður að sitja innilokaður á kontórnum í dag. Verð sennilega með hugann úti

tóm hamingja

Það er óhætt að segja að við fjölskyldan vorum bænheyrð.

Fór í morgun með skottið mitt í skugga röntgen og þar kom það í ljós að þessi göng hafa dregið sig mikið saman og er orðinn einn stór sekkur. Það þýðir einfaldlega það að þetta verður kannski ekki eins stór aðgerð og búist var við.

Á morgun heyrum við svo aftur í lækninum og fáum að vita með framhaldið. Aðgerðin verður gerð en vitum ekki enn dagsetninguna á henni.

Nú er svo komið að stelpu skottið mitt virðist hafa óþol fyrir plástrum en hún verður að hafa plástur yfir þessu því það vellur vökvi úr bólunni og hvimleitt að láta fötin límast við sig og blæða í gegn. Þess vegna er það hennar hagur að hún fari sem fyrst í aðgerðina. Hún er komin með blæðandi sár undan líminu á plástrinum.

Farin út með skottunni minni að hjóla eða eitthvað álíka. Yndislegt veður í dag.

Call me nuts!

Nú er komið að því.

Ég ætla að selja fiskabúrið mitt. Það er 175 lítra. Með því fylgir dæla, hitari og ljós. Nýtt svona búr kostar um 80.000 svo ég ætla að vera sanngjörn. Má bjóða í það. Heimsending í boði.

 

.....ó....hélstu að ég ætlaði að hætta með fiska?!?!?!.....

nei...ekki svo gott var það......

 

Nú langar mig að toppa hana DA vinkonu mína og fá mér 600 lítra búr

.....ó...hélstu að ég væri að grínast?

NEI!

í alvöru, þá er þetta draumurinn. Hver veit nema hann rætist....fljótlega

Þriðjudagur 10. júní 2008

...þá eigum við Sunna að koma inn á Barnaspítala Hringsins og þar mun hún byrja daginn á því að fá svokallað skuggaefni og í röntgen. Þá kemur það fyrst í ljós hvers eðlis þetta er og hversu mikil aðgerð er í nánd.

Dagarnir í vinnunni hafa verið hálf skrítnir. Svona nokkurskonar "öll ljós kveikt en enginn heima" og ekki bætir úr því þegar ég er ný búin að taka inn sterapústið mitt, þá líður mér eins og ég sé með svo mikla orku sem þarf að springa út einhverstaðar og þar sem ég get ekki látið hana springa út í vinnunni, þá byrja ég að titra. Mjög óþægileg tilfinning. Annars sprakk ég á því í gær í vinnunni og náði mér í blauta tusku og fór að þrífa allt á skrifborðinu mínu, henda ónýtum teikningum og laga allt til. Þegar ég var búin að taka kastið leið mér bara ekkert betur. Allt í einu horfði ég á borðið mitt sem var tómt og fór að velta því fyrir mér hvort ég komi ekki örugglega aftur í vinnu

Þarf greinilega að pústa mig bara þegar ég kem heim....þá verð ég eins og stormsveipur um húsið

Lá við að ég sótti slatta úr ruslinu aftur til að hafa á borðinu....svona bara til að friða allan þennan tómleika á skrifborðinu

Í dag var svo sumarhátíð í leikskólanum hjá Sunnu og þar sem ömmur og afar eru ekki tiltæk gat ég ekki látið mig vanta. Mætti í ágætis veðri, krakkarnir í góðum gír og allir með mömmu, pabba, ömmu eða afa hjá sér til að halda í höndina á. Ein úr Sunnu hóp hafði ekki neinn og varð að láta eina fóstruna nægja. Það stakk mig og var afskaplega þakklát því að hafa pressað út að ég færi á hátíðina og blandað geði við aðra foreldra og börn.