með magapínu af áhyggjum...

um það hvort póstbíllinn banki uppá í dag með ábyrgðarbréf til Stefáns

Oft stafar þreyta okkar ekki af vinnu, heldur af áhyggjum, vonbrigðum og gremju. - Dale Carnegie

Jarðboranir segja 30 starfsmönnum upp

Það er bara allt farið í steik

Þó svo að við hjónin höfum ekki há erlend lán á okkur eða höfum lifað hátt undan farin ár þá kemur þetta illa við okkur eins og þjóðina alla.

Við eigum jú einbýlishús á fallegum stað sem við byggðum sjálf fyrir hart nær 10 árum. Húsið er enn í "vinnslu" því við höfum gert það smátt og smátt eða eftir efnum.

Við eigum jú tvo bíla, annan 14 ára gamlan en hinn tæplega 2 ára sem við keyptum þó notaðan en hvorugur bíllinn er upp á margar milljónir.

Við erum með húsnæðislán sem var ekki svo ýkja hátt þegar við tókum það en það hefur aldeilis hækkað undanfarin misseri.

Nú er svo komið að greiðslan af íbúðaláninu er svo há að við höfum þurft að skera helling niður af því sem við leyfðum okkur til dæmis leikhús- og bíóferðir, út að borða með fjölskylduna svo eitthvað sé nefnt. Það í sjálfu sér er allt í lagi en þegar matarkarfan hefur hækkað um 100% á einu ári þá hlýtur það að koma við kaunin á manni. Við erum með langveikt barn sem þarfnast lyfja og endurhæfingar en það fer að verða munaður líka mjög fljótlega. Við skerum allt annað niður áður en það fer að bitna á börnunum, en það sorglega við það er að það er óskaplega stutt í það.

Nú er svo komið að ég er meira og minna atvinnulaus. Arkitektageirinn nánast lagðist útaf. Maðurinn minn er orðinn tæpur í sínu starfi en hætt er við því að hans vinnustaður leggist niður. Ég get ekki gengið í hvaða vinnu sem er því ég lenti í umferðaróhappi sem olli því að ég er orðin að hálfgerðu grænmeti og get orðið ekki hvað sem er.

Hvað gerum við þá?

Eins og þorri þjóðarinnar viljum við sjá eitthvað gert. Ekki lofað einhverju sem ekki stendur eða er gert svo seint að 80% landans er farinn á hausinn.

Þó svo að við höfum alla burði að flytjast búferlum þá stoppar það okkur samt því við sitjum í steypuklump sem við getum ekki selt og styttist í að við getum ekki borgað af.

Hvernig væri að ríkisstjórnin færi og gerði eitthvað í málunum og næðu í þessa peninga sem "útrásarvíkingarnir" stálu og kæmu með þá í þjóðfélagið aftur? Þeir teknir og látnir vinna samfélagsvinnu til að sýna þeim að þjóðinni stendur ekki á sama.

Það hlýtur að vera hægt að ná í skottið á þessum einstaklingum sem komu okkur ofan í hyldýpið mikla og láta þá svara til saka. Þeir geta sko bara setið í 3 herbergja gettó íbúðum og þeim skaffaðir 140.000,- á mánuði til að lifa af.

Þeim mun lengra sem líður, þeim mun erfiðara uppdráttar eiga þeir sem enn hanga á skerinu.

Það styttist verulega í það að ég fari niður á Austurvöll með potta og sleifar að mótmæla....og þá er mikið sagt.

Þetta er bara allt farið í steik

svik og prettir!

Mér finnst ég vissulega hafa verið svikin í þetta skiptið. Það er svo ótrúlegt hvernig þetta kerfi okkar virkar. Vinkona mín í Svíþjóð segist ekki þurfa að taka upp veskið sitt þegar börnin hennar fara í tannlækningar eða slíkt því þetta er innifalið í "kerfinu". Hún á tvö heilbrigð börn og segir sjálf að þetta finnist henni nauðsynlegt þrátt fyrir að hafa ágætis tekjur því þetta er vissulega kjarabót heimilisins að þurfa ekki að hafa áhyggjur af svimandi háum reikningum frá læknum.

Dísin mín fagra hefur þurft að glíma við sitt lítið af hverju frá því hún fæddist. Hún veikist alvarlega 18 mánaða gömul og var henni ekki hugað líf.

Öllum að óvörum lifði stelpan af og læknarnir hristu höfuðið og sögðu að hún væri gangandi kraftaverk.

Þrátt fyrir að hún hafi lifað af sinn sjúkdóm þá tók margt annað við sem hún hefur þurft að glíma við. Flestum þætti þetta nóg en við tökum einn dag í einu og erum mjög þakklát fyrir hvern þann dag sem hún fær að vera á meðal okkar. Lífið er ekki sjálfsagt.

Eitt af hennar vandamálum er að allar hennar tennur eru meira og minna ónýtar eftir langvarandi lyfjameðferð. Þetta vissum við að gæti gerst en auðvitað er það bara smámál miðað við veikindin sem hún glímdi við.

Þrátt fyrir að þessi fallega stúlka sé á meðal okkar í dag þá hefur hún fengið stimpilinn frá Tryggingastofnun Ríkisins:

Flokkur 2  43% örorka

Þetta þýðir fyrir okkur að hún er viðurkennd innan heilbrigðiskerfisins um að hún þurfi frekari aðstoð. Ekki veiti af því hún er fastagestur á spítala borgarinnar og við eigum von á meiri aðstoð vegna tann-vandamálsins.

Svo kom það einn daginn að stelpan grét úr sársauka í einni tönninni. Ég fer með hana til tannlæknis og hann sagði að það væri engin skemmd í tönninni sjálfri en virtist eins og hún væri með tannrótarbólgu svo hann sendi okkur til sérfræðings.

Við pöntum tíma hjá barnasérfræðingi og þar var okkur sagt að við fengjum allavega 80% endurgreitt af viðgerðinni.

Mér fannst það alveg eðlilegt svo ég fór á TR til að athuga málið. 

Tilvitnun úr TR "Börn sem falla undir 1., 2. og 3. flokk reglugerðar um fjárhagslega aðstoð við framfærendur fatlaðra og langveikra barna og andlega þroskahamlaðir fá 100% af kostnaði við almennar tannlækningar endurgreiddan." "Sérstök tilvik Sjúkratryggingar taka þátt í kostnaði við nauðsynlega tannlæknismeðferð vegna alvarlegra fæðingargalla svo sem meðfæddrar tannvöntunar, sjúkdóma eða slysa.Endurgreiðslan er 80% miðað við gjaldskrá ráðherra. Endurnýjun slíkra tannaðgerða er endurgreidd þegar endurnýjun er óhjákvæmileg." Semsagt við eigum von á góðri upphæð endurgreiddan. Hún fer í meðferð við þessari einu tönn og við þurfum að borga rúmar 68.000 fyrir þessa meðferð sem tók yfir þrjú skipti til sérfræðingsins. Ég fer með reikningana til TR til að fá þá endurgreidda og hún biður um reikningsnúmer sem hún getur lagt inn upphæðina og ég gef það fúslega. Konan rétti mér svo kvittunina fyrir endurgreiðslunni og á blaðinu stóð að TR hafi lagt inn endurgreiðslu að upphæð 11.790,- Ég hváði og setti upp stórt spurningamerki og spurði hverju þetta mæti sæta. Hún sagði að þeir greiddu "80% miðað við gjaldskrá ráðherra" Hvenær í ANDSKOTANUM kostaði rótarfylling um 15.000kr? Ég held að það hafi verið í kringum 1980! Þetta finnst mér vera svik. Skammarlegt að TR eða ráðherrann haldi að tannrótarfylling hjá barni kosti ekki nema um 15.000kr. Þegar við kvöddum tannlækninn sagði hún barninu að bursta betur tennurnar svo að svona þyrfti ekki að koma fyrir aftur! Mig langaði til að KÝLA konuna kalda! Þetta snýst akkúrat EKKERT um tannhirðu, einungis galla í tönnum sökum lyfjameðferðar þegar hún var lítil. Stelpan mín þarfnast einnig tannréttingar því það vantar hjá henni nokkrar tennur sem hættu að vaxa þegar hún fór í lyfjameðferðina á sínum tíma. Kostnaðurinn af tannréttingunum einum sér er yfir milljón og fáum við líka allt að 80% endurgreitt af því og var sótt um það sérstaklega til TR og við fengum svar til baka að þeir myndu borga 80% af reikningnum miðað við gjaldskrá ráðherraog kom sú tala inn á borð til okkar um að upphæðinni myndi að hámarki vera 285.000. Ég er enn að velta því fyrir mér hvar ég fæ um 800.000 til viðbótar (jafnvel meira) til að hún komist í tannréttingar sem eru nauðsynlegar fyrir hana. Ekki bara þetta því hún þarf að fá fastar brýr í staðinn því það vantar hjá henni 4 tennur sem VERÐA að vera því annars fer allt til andsk#$%&". Þessar 4 brýr eða föstu tennur eru ekkert sérlega gefins. Hver tönn kostar í kringum 300.000 svo þetta eru 4x300.000 = 1.200.000 til viðbótar við hina milljónina sem mig vantar sárlega til að geta veitt barninu mínu það sem hún þarf. Semsagt 2.200.000,- vantar okkur til að geta sett barnið í viðeigandi meðferð. Kallið mig klikkaða...en ég hef ekki efni á þessu. Ég veit ekki hvað ég á að gera.

Ágúst 2007-ágúst 2009, blessuð sé minningin

Í dag kveð ég yndislegan vin. Þessi vinur hefur staðið og fallið með mér í tvö ár. Gengið í gegnum súrt og sætt og aldrei kvartað yfir neinu.

Það kom þó að því að þessi vinur gaf sig á endanum sökum mikils álags. þegar við hittumst í gær enn og aftur féll vinurinn saman og gat ekki meira. Ég felldi tár þegar ég kvaddi þennan góða vin.

Virðingin var samt ekki meira en svo en að ég lét þennan ágæta og trygga vin fjúka í ruslið!

Nú þarf ég bara að finna nýjan vin í staðinn. Einn gallinn er sá að nýr samskonar vinur finnst bara í USA!

Ég ætla mér samt að fá mér nýjan vin....ég skal....

Hér kemur mynd af besta vini mínum í tvö ár

eggið kom örugglega á undan hænunni!

Fjölskyldan skellti sér til Akureyrar síðustu helgi á "eina með öllu og allt undir"...eða þannig...

Allavega fór ég með tveimur yndislegum vinkonum mínum á Dynheimaball...og mér var sagt að það hefði verið svakalega gaman...ég verð bara að trúa því  (fannst kannski ekkert sérlega gaman daginn eftir....því það voru nokkrir iðnaðarmenn í vinnu (á laugardegi) sem neituðu staðfastlega að fara heim!

Þetta var kannski ekki svona slæmt...en gaman var það....

Okkur var svo boðið til Helenu og co í mat á laugardagskvöldinu. áður en við fórum í mat fór sú stutta að vaska upp hjá ömmu sinni. Það finnst hennir rosalega gaman að gera (svo hún getur ekki verði lík mér á neinn hátt!). Pabbinn var orðinn eitthvað óþolinmóður á biðinni og bað hana að fara að hætta þessu. Litla skottið játti því auðveldlega en sagðist samt þurfa að "klára" aðeins.

Eftir skamma stund kemur pabbi hennar inn og segir:

pabbi: Sunna mín...VIÐ - ERUM - AÐ - FARA

Sunna: já, ég veit....EN - ÉG - ER - AÐ- VASKA - UPP

orðlaus hristum við bara höfuðið og ákváðum að vera þolinmóð í....tja...10 sekúndur lengur

.

.

.

.

 

Stór og sterkur

Þessi börn eru náttúrulega bara yndisleg. Það sem dettur ekki upp úr þeim þegar þau reyna að spjalla á fullorðins nótum.

Við fórum í sumarbústað í Fljótshlíðinni um helgina. Þar var hátíð á vegum SKB og létum við okkur ekki vanta.

Það var 10-15 mínútna rölt að bústaðnum þaðan sem hátíðin sjálf var.

Eitt skiptið þegar við vorum að labba heim að bústað þá sagði litla skottið við pabba sinn:

Sunna: Pabbi, þegar við nálgumst bústaðinn, þá máttu halda á mér.

pabbi: ha! nú! afhverju?

Sunna: (eftir smá hik) nú....svo þú verðir sterkur og getir lyft bílum!

Hér eru svo nokkrar myndir frá ferðalaginu.

.

.

.

.

Svo eru mun fleiri myndri á flickr síðunni minni http://www.flickr.com/photos/hlinnet/

Mér er nóg boðið!

Í bústaðnum var yndislegt að vera. Einn gallinn var reyndar sá að það var eitthvað bilaður blöndunarlokinn af vatninu inn í húsið. Skyndilega breyttist kaldavatnið í sjóðandi heitt svo við stöllur vorum mjög smeykar með börnin ef þau voru í sturtu. Þetta var dálítið vandamál og við reyndum að kvarta yfir þessu en án árangurs.

Við Helena sátum úti að prjóna í blíðunni þegar ég heyri skyndilega þrumuraust hjá Sunnu og hún þrammaði eins og lítil tröllskessa fram og hvæsti á milli samanbitinna tanna að nú væri henni nóg boðið.

Með það sama þaut hún framhjá okkur, klæddi sig í gúmmítútturnar og strunsaði eins og sannkallað ráðskonurassgat frammhjá okkur og sem leið lá upp í þjónustumiðstöð.

Við vinkonurnar litum hvor á aðra og skildum hvorki upp né niður hvað hefði gengið á.

Eftir smá stund kom daman til baka með mann í eftirdragi og var hann með þunga verkfæratösku meðferðis og spurði vandræðalegur hvort eitthvað væri bilað hér!

Helena vinkona lét sig hverfa og ég varð voðalega vandræðaleg og viðurkenndi það svosem fúslega að þetta væri ekki nokkrum manni bjóðandi að geta ekki treyst vatninu hérna.

Inn í geymslu fór maðurinn og reyndi sitt besta en aldrei komst vatnið í almennilegt lag.

Enn skemmti ég mér yfir skottunni minni sem er ákveðnari en allt sem ákveðið er. Enda dálítið lík nöfnu sinni og ömmu

Rjómablíða í Munaðarnesi

Óhætt er að segja að það sé rjómablíða í Munaðarnesinu. Ég og Helena vinkona erum búnar að sóla okkur í "drasl" og það eina sem ég fékk út úr því var sólbruni, sólstingur, ofnæmi, en óskaplegt letilíf og hamingja.

Sitjum vinkonurnar saman og prjónum út í eitt.

Svo má sjá afrakstur okkar hér.....bara gaman...

.

.

.