Réttlæti!

Hvaða réttlæti er í því að láta börnin líða illa?

Hvaða réttlæti er í því að þau börn sem eiga við einhverja erfiðleika að stríða, sé strítt af skólafélögum?

Hvaða réttlæti er í því að barn sem er strítt af skólafélögum geti ekki gengið í skólann án þess að fara að gráta af kvíða?

Ég get ekki skilið þétta. Dóttir mín sem er 12 ára gengur ekki alveg heil til skógar. Hún barðist við krabbamein þegar hún var lítil. Hún barðist við eftirköstin af völdum hennar veikinda í mörg ár. Nú hefur það komið í ljós að hún er meira sködduð en nokkur gerði ráð fyrir.

Við foreldrarnir berjumst við kerfið upp á hvern einasta dag. Aldrei fer maður út úr húsi á virkum degi nema að hugsa um það hvað verði í dag. Stýrið mitt heldur dagbók og hefur hana alltaf læsta. Við viljum ekkert vera að kafa ofan í það þar sem við erum mjög meðvituð að henni líður ekki vel. Einn daginn gleymdi hún að læsa bókinni og pabbi hennar rak augun í það. Hann ákvað að glugga í hana til að sjá inn í hennar leyndustu hugsanir. Hann sagði mér ekki frá þessu strax en það sem hann las sló hann mjög. Á hverri einustu blaðsíðu kom fram kvíði við að fara í skólann, kvíði við að vakna á morgnana og NEYÐAST til að fara í skólann, kvíði við að gíma við heimalærdóminn, kvíði fyrir því að horfast í augu við bekkjarfélaga og vita að þeir vilja ekkert með hana hafa.

Þegar hann sagði mér frá þessu brast ég í grát. Mér finnst svo erfitt að horfa upp á barnið mitt svona vansælt. Hún getur ekkert að því gert að hún sé svona. Hún bað ekki um að fá að vera til. Hún bað ekki um að fá að halda lífi. Hennar líf hefur verið ein sorgarsaga frá a-ö. Við berjumst við kerfið. Þeir segja hana á gráu svæði og þetta gráa svæði býður ekki upp á neina möguleika. Hún þarfnast iðjuþjálfunar, sjúkraþjálfunar, sérkennara í öllum fögum og hún þarfnast vináttu frá jafnöldrum.

Ég bað um að bíll kæmi og tæki hana í iðju/sjúkraþjálfun 1-2x í viku og skilaði henni svo heim aftur eftir ca 2 tíma. En þar sem hún er ekki á svarta svæðinu, aðeins því gráa verðum við að fara sjálf með hana. Við báðum um þá fjárhagslega aðstoð til að geta hjálpað henni en því var neitað af því að hún er á gráa svæðinu. Við viljum þá fá sérkennara með henni allan daginn í skólanum en þar sem þetta er almennur skóli getur hann ekki staðið í svona vitleysu. Þá er bara næst að senda hana í skóla með þroskaheftum börnum!! Ekki er það það sem við viljum. Við viljum að hún alist upp í eðlilegu umhverfi þó svo að við vitum af því að hún nái kannski ekki mjög langt í lífinu. Hún er með mjög slæma lesblindu og hennar fagaðilar vilja að hún fái þjálfun á tölvur, öll próf verði lesin upp fyrir hana og einnig skrifað fyrir hana á öllum prófum. Hún á ekki að þurfa að eyða orkunni í það í prófum að átta sig á því hvort hún hafi stafað þetta rétt eða hvort það eigi að vera eitt eða tvö b eða d í pabbi!!

Okkur til mikillar furðu langaði hana að vera í fótbolta. Við vildum ekki loka á það við hana en læknar og þjálfarar segja að hún eigi ekkert erindi þangað þar sem hana vantar svo mikið uppá til að geta spilað svona leiki. Samhæfing augna og handa og huga er í "fyrsta hundraðshluta". hún er semsagt með einn af 100 en hún væri "í lagi" ef hún næði ca 80. Þetta þýðir það að hún getur ekki hlaupið og sparkaði í senn og hugsað um það hvert hún er að sparka. Þetta segjum við að sjálfsögðu ekki við hana heldur leyfum henni að spreyta sig. Hún er mjög sátt að fara í fótboltann og held ég að það sé vegna þess að þá finnst henni hún vera með....þó svo að hún geri ekki mikið.

Nú er komið að því að fótboltinn er að fara til Danmerkur í viku núna í júní. Dísin mín litla er hörð á því að fara og erum við foreldrarnir mjög efins um allt. Við viljum ekki draga þetta frá henni því hún er svo spennt að fara. Þá er komin upp sú staða að annað okkar þyrfti að fara með henni bæði til að passa upp á lyfjagjafirnar hennar og við erum þau einu sem kunnum almennilega inn á hana. Hún er langt frá því að vera auðvleld en við þekkjum hana best. Þetta hefur í för með sér mikinn aukakostnað og svo frí í vinnu sem ég hef í raun ekki þar sem ég er í sumarstarfi. Ég veit eiginlega ekki hvernig þetta endar og langar mikið að vita það sjálf. Kannski þetta reddist allt saman og maður þarf ekki að hafa áhyggjur. Maður verður víst að vera bjartsýnn líka.

En ég er föst á því að þetta hefur verið erfitt. Ekki bara fyrir okkur heldur líka fyrir stelpuna mína sem á þetta ekki skilið. Hennar sjálfsmynd er að brotna og finnur maður fyrir því á hverjum degi. Hún trúir því stundum sjálf að hún sé einskis virði. Það er ekki gott. Þegar hún talar um skólann þá fer hún að gráta. Ég er ráðþrota sjálf hvað ég á að gera. Ég gefst ekki upp, það er það síðasta sem ég geri. Að leggja árar í bát er e-ð sem er ekki á boðstólnum.

Við höfum rætt við skólastjórann og alla þá kennara/starfsfólk sem koma nálægt daglegu lífi barnsins. Það eru allir jákvæðir því að snúa vörn í sókn en hingað til hefur það ekki dugað. Eftir stendur lítill hræddur fugl sem veit ekki hvort hún eigi að snúa sér til vinstri eða hægri og finnst lífið vera tilgagnslaust. 

Ég veit líka að margir hafa þurft að glíma við þennan vanda. Allir hafa sinn djöful að draga í sinni mynd. Sumir hafa aldrei þurft að glíma við neitt en aðrir þeim mun meira. Ég vil alveg glíma við svona hluti....bara ekki að blanda börnunum inn í það. Ég efast ekki um það að þau þurfi að glíma við sín vandamál þegar fram sækir.

Allar ráðleggingar vel þegnar.

ostur er veislu kostur

Ég er ekki viss um að ég hafi áhuga eða vilja til að borða danskan ost á næstunni ef þeir farga ekki öllum ostinum sem var á þessum lager...eða geymslu. Maður veit ALDREI hvar þessi kvikindi hafa gengið og þetta ber svo mikið smit með sér þetta ógeð að ég held að ég segi nei takk

Danskar rottur í jólaveislu

Gott að sýna ábyrgð

Það er svo sannarlega mjög gott að sýna ábyrgð og njóta ekki ásta nema með vörn. Þessi maður hefur greinilega ætlað að skemmta sér konunglega þessa nótt þar sem hann tók FJÓRA pakka af smokkum. Ég geri passlega ráð fyrir því að það séu 12 í pakka (varla hefði hann ómakað sig fyrir minni pakningu) og ef maður margfaldar þetta upp eru þetta ekki NEMA 48 smokkar  ef maður hefði svona orku fyrir eitt kvöld....óboj óboj .

Ég bjó nú á þessu krummaskuði í ein tvö ár og mér finnst ég hetja að hafa enst þó svo lengi . Hún frænka mín hélt nú í mér lífinu þarna svo ég var í góðum félagsskap

Grímuklæddur þjófur stal smokkum á Suðureyri

Hvar endar vitleysan??

Ef þetta er stefnan sem Noregur ætlar að taka, lýst mér ekkert á þetta. Að neita ferðamannanefnd um gistingu í norsk-bandarísku hóteli vegna viðskiptabanns milli bandaríkjanna og Kúbu, þá er orðið frekar langt gengið.

Scandic-hótelkeðjan í Noregi neitar að hýsa Kúbumenn

Ég vil fá sjúkrabíl.

Hversu flókið getur þetta verið að fá einn sjúkrabíl eða svo????

Ég kláraði að vinna klukkan 4 í dag. Hentist í Fjarðarkaup eftir einhverju smotteríi og ætlaði svo að rjúka heim. Ég var að flýta mér (eins og svo oft áður) og endasendist á þann kassa sem styðstur var hvað biðröð varðaði. Ég sá bara handkörfu á færibandinu með örfáum hlutum í. Undraðist það hvar manneskjan væri sem ætti þessa körfu. Ég hugsaði með mér á meðan ég beið eftir að eigandi körfunnar kæmi í leitirnar að ef hún kæmi ekki þá myndi ég fara framfyrir hana. Hver einasta sekúnda var eins og heil mínúta að líða enda var ég á gríðarlegri hraðferð. Aldrei kom konan og ég leit e-ð í kringum mig og sá mér til undrunar að hún lá á gólfinu milli kassa. Í þeirri sömu andrá kom maður hlaupandi ásamt starfsfólki Fjarðarkaupa. Ég var svo hissa á því sjálf að hafa ekki tekið eftir aumingja konunni á gólfinu að ég varð miður mín. Þar sem fullt af fólki var farið að skarast í leikinn fór ég á næsta búðarkassa í leit að afgreiðslu. Ég fylgdist samt með því sem fram fór og heyrði alltaf kallað að það ætti að hringja á sjúkrabíl. Ég sé konu í símanum að hringja á Neyðarlínuna (vænti ég allavega). Símtalið var á þessa leið:

afgr. kona "Ég vil fá sjúkrabíl í Fjarðarkaup. Það liggur kona meðvitundarlaus í gólfinu"

112: "******"

afgr.kona: "jú, hún er meðvitundarlaus"

112: "******"

afgr.kona: "jú, hún er meðvitundarlaus en ég veit ekki hvort hún andar"

112: "******"

afgr.kona: "já, hinkraðu aðeins"

Með það lagði konan frá sér símann og fór úr glerbúrinu og að meðv.lausu konunni. Fór aftur til baka og hélt áfram í símanum:

afgr. kona "Jú, hún andar"

112: "******"

afgr.kona: "Ég veit ekki"

112: "******"

afgr.kona: "Hinkraðu þá aðeins"

Aftur fór afgr.konan út úr glerbúrinu og að sjúklingnum, talaði við þá sem þar voru. Ég sá þá að hún var komin til meðvitundar en lá enn í gólfinu ringluð. Afgr.konan fór aftur að búrinu og greip símann.

afgr.kona: "Hún er komin til meðvitundar en liggur enn í gólfinu"

112: "******"

afgr.kona: "Hún getur ekki staðið sjálf. Ég vil ENN fá sjúkrabíl"

Þegar þarna var komið höfðu liðið ansi margar mínútur frá því að konan féll niður í öngviti. Ég fór þá að velta því fyrir mér að ef hún hefði lent í hjartastoppi væri konan LÖNGU látin. Mér fannst þetta taka ótrúlega langan tíma allt ferlið. Bæði það að konan í glerbúrinu var í snúrusíma svo ekki gat hún hlaupið með tólið til að gefa beinar "rapportanir" en þess í stað mátti hún hlaupa á milli.

Loksins sá ég glitta í bláu ljósin. Fyrir þá sem ekki vita, þá er slökkvistöðin í húsinu við HLIÐINA á Fjarðarkaup. Þeir koma tveir inn með hjarta-græjur og ganga beint að konunni. Í sömu andrá komu aðrir tveir sjúkraflutningamenn. Loksins fékk konan aðhlynningu fagaðila og hún var komin í öruggar hendur. Þegar ég var á leiðinni út úr búðinni komu tveir lögregluþjónar á harða-hlaupum og hlupu niður alla þá sem á vegi þeirra varð.

Þó svo að konan hafi fengið umönnun á endanum þá er ég ekki svo viss um að hún hefði verið á lífi ef hún hefði verið í hjartastoppi. Mér finnst þetta ótrúlegt ferli að fá einn sjúkrabíl til að koma. Það þarf að taka á þessu og laga. Mér yrði alveg sama um að borga skitinn fimmþúsund kall ef ég eða eitthvað af mínu fólki þyrfti á sjúkrabíl að halda.

Mér finnst að hér þurfi að taka höndum saman og kvarta undan svona þjónustu.

JEEEEESSSSSS

Loksins get ég fengið mér rauðvín/hvítvín öðru hvoru án þess að þurfa að hafa áhyggjur að þrýstingnum

Hófdrykkja getur dregið úr hættu af völdum háþrýstings

myndir

Jæja, þá eru myndirnar komnar inn sem ég lofaði. Margar ágætar en það skal tekið fram að ég er algjör amatör í þessum efnum. Það stendur allt til bóta

Nú er maður farinn að telja niður dagana í Kúbu. Farin að skoða hvað er í boði og svona leggja línurnar. Allt að skýrast í þessum efnum. Ég er samt ekki frá því að ég kvíði fyrir þessu 10 tíma flugi

Ég var ekkert smá sniðug í morgun. Græjaði litluna mína í bílinn með tilheyrandi leikskólagræjum. Rauk svo af stað á leikskólann og svo þegar þangað var komið var ótrúlega lítið um bíla.....eða bara ekki einn einasti bíll  Allt í einu fattaði ég afhverju.....það var nefnilega starfsdagur í dag í leikskólanum og ég var búin að gleyma því  Nú voru góð ráð dýr. Ég ákvað að hafa hana bara með mér í vinnuna og gerði engar væntingar um að ég gæti unnið en þessi litla kom skemmtilega á óvart og var hin spakasta allan tímann. Lék sér aðeins í tölvunni og teiknaði myndir, rabbaði við arkitektinn sem var bara hin ágætasta barnapía . Hann nostraði heilmikið með henni. Svo hafði ég samband við mömmu einnar vinkonu hennar og hún var á bæjarflandri og kom við hjá mér og leyfði henni að koma með sér heim að leika. Leikskólinn opnar á morgun svo hún fer þangað.

farin að sofa.

sleikibrjóstsykur

Ég hef ALLTAF haldið því fram að þeir séu hættulegir...og þetta sannar það tvímælalaust

Fékk 40 tonna mjólkurbíl inn í stofuna