Mýrin

þetta er svipað atvik og í bókinni/myndinni eftir Arnald Indriðason....spurning hvort um "copycat" sé um að ræða

Kona höfuðkúpubrotin með öskubakka

á verkamannalaunum

Mikið skil ég þessa lækna vel! Þeir rétt skrimta á þessum "verkamannalaunum" sem þeir hafa fyrir þessa menntun sína

ríflega 10 millur sviknar út úr TR.....þetta jafngildir 3-4 ára launum hjá þessum meðal verkamanni!

Aumingja læknarnir, það þarf að hækka launin þeirra aðeins svo þeir geti lifað sómasamlegu lífi.

Lögregla rannsakar tvo lækna

Ef ég ætti morfín

væri ég hamingjusöm!

Ég veit ekki hvort þetta eru afleiðingar gærdagsins hvernig mér líður í dag eða hvort þetta er þessi "rússíbani" sem mér var tjáð um að ég færi næsta árið hvað varðar líðan mín.

Ég fór í blakið í gær, gjörsamlega tilbúin í það þar sem ég hafði hlíft mér allan daginn. Laugardagurinn var ekkert sérstakur svo ég átti ekki von á því að geta farið í blakið. Sunnudagurinn var svo bara ágætur þegar upp var staðið og ég var voða brött og skellti mér á æfingu. Var algjörlega í essinu mínu og gleymdi mér á köflum að ég ætlaði að hlífa mér aðeins.

Fór heim ótrúlega sátt við kvöldið og hafði komið sjálfri mér skemmtilega á óvart hvað ég fann lítið til og ég trúði því virkilega að nú væri bara brautin bein uppá við í áttina að bata. Tók samt til öryggis aðeins af bólgueyðandi svona fyrir svefninn EF þetta hafi ekki verið eins sniðugt og mér fannst upphaflega .

Ég fer svo í vinnuna í morgun svona þokkalega hress en svo uppúr kl 10 var ég farin að finna frekar mikið til og kenndi ég því um að ég hafði svikist undan að nota kragann.

kl 12 var ég orðin frá af verkjum svo ég fékk mér "forrétt" í hádeginu, smá kokteil af bólgueyðandi og verkjastillandi og skellti mér svo í mat og svo að mæla upp verkefni sem ég er að vinna að. Kom aftur á stofuna 2 tímum síðar en þá var ég orðin ansi slæm því lyfin höfðu ekkert að segja.

kl 4 skelli ég mér svo að sækja litla skottið og reyndi að bægja verkjunum frá eins og ég frekast gat, skellti mér í heimsókn til vinkonu minnar og sat með henni á spjallinu til hálf sex en þá hringdi minn maður, orðinn svangur og búinn að elda matinn.

Heim fórum við mæðgur í mat, hafði enga lyst sökum verkja en ákvað að fá mér smá og verkjalyfja og bólgueyðandi kokteil í eftirrétt. Ekki leið á löngu þar til mér var orðið svo flökurt af verkjum að ég staulaðist inn í rúm og vonaðist til að enginn þyrfti að nota klósettið lengur en 10 sekúndur í einu

Lá í rúminu til að verða 23:30 og gafst þá upp! Nú langar mig helst að fara ofan í holu og moka yfir og ekki koma upp aftur!!! Ég NEITA staðfastlega að trúa því að þetta sé hreyfingu kvöldsins áður að kenna....bara VIL EKKI TRÚA ÞVÍ. Ætla að ræða við sjúkraþjálfann minn í fyrramálið og taka stöðuna hvort þetta sé þessi rússíbani sem ég á von á næsta árið eða hvort þetta sé blakinu (hreyfingunni) um að kenna. (ef svarið er mér í óhag, neita ég samt)

langþráð bið lokið

Við fengum loks Yarisinn okkar í gær. Þvílík snilld. Hef ekki grænan grun hvað það hafi kostað að gera við hann en hann var einar 3 vikur í viðgerð svo ég held að það hafi sagt sitt. Hef lúmskan grun um að viðgerðin hafi verið meira en helmings verð af bílnum ef við seldum hann

Nú tími ég ekki að selja bílinn....ætlaði að gera það en tími því ekki...ekki ennþá!

skikkuð í kraga!

Ótrúlegt hvað maður getur verið vitlaus! Ég vann í gær fram að hádegi í vinnunni en þurfti svo að fara heim að vinna. Ég að SJÁLFSÖGÐU hlustaði ekki á líkamann þegar hann byrjaði að kvarta sáran svo ég hélt áfram að vinna án þess að hlusta. Til öryggis ákvað ég að ganga alveg fram af mér og fara að þvo þvott og hengja upp á snúrur, en það er versta hreyfingin mín í dag. Þegar komið var fram að kvöldmat var ég orðin svo viðþolslaus af verkjum að það hálfa var orðið nóg. Pirruð í skapinu hélt ég samt áfram og vissi nákvæmlega upp á mig sökina. Af þessum sökum, átti ég erfitt með að skipta um gír á Yarisnum sökum verkja. Ég ákvað að brjóta odd af oflætinu og sleppa blakinu sökum minnar heimsku og þráa með að hlusta ekki betur á líkamann.

Auðvitað er ég orðin hund-pirruð yfir þessum ósköpum og er búin að reyna að segja upp en það var ekki tekið gilt, einnig hef ég reynt að finna þennan "reset" hnappa en án árangurs og næst er að óska eftir EINNI töflu sem getur sett allt í fyrra horf, en engin svör fundið hjá neinum um slíkar pillur

Ég hitti lögfræðing í morgun sem ég ætla að fá til að halda utan um allan kostnað sem af þessum árekstri hefur hlotist og það sem á eftir að koma. Mér var bent á það að gera það þar sem þeir vita nákvæmlega hvenær, hvað og hvers vegna. Það var mjög fróðlegt að tala við þennan ágæta mann sem sérhæfir sig í svona málum. Hann benti mér á eitt og annað hvað varðar svona slys.

Eftir það skunda ég sjúkraþjálfun, enn að drepast frá deginum áður, gat ekki beygt, teygt, reigt eða neitt og var gráti næst yfir því að líða svona illa. Hann fór með mig inn á herbergið sitt og lét mig leggjast og tók stöðuna á einu og öðru, eftir það bað hann mig vinsamlegast að nota kraga við tölvusetu, það gæti hjálpað mér að ná fyrr bata. Mér fannst þetta ekki réttlátt en ákvað að REYNA að sýna SMÁ skynsemi og kaupa kraga og hlusta á þjálfann...hann HLÝTUR að vita hvað hann er að segja

Ég fór sneypt í næsta apótek og verslaði mér kraga upp á litlar 3100kr og fór aftur í vinnuna. Þegar ég kom í vinnuna setti ég kragann á mig og fannst mér eins og verið væri að hengja mig. Langaði mest að fá mér stóran trefil um hálsinn og svartan plastpoka yfir höfuðið

Ég er enn að leita af einstaklingi sem getur tekið á móti uppsagnarbréfinu mínu.... ....halló...anyone!!

Á hraðferð í gegnum lífið

Ég fór að velta því fyrir mér í gær á hverslags hraðferð við erum alltaf. Í gær fannst mér ég ekki ná andanum yfir því hvað það var mikið að gera hjá mér. Mér fannst þetta reyndar aukast til muna eftir að ég fór að vera í fastri sjúkraþjálfun ásamt því að rúlla á milli lækna. Þessi hraðferð er ekki bara svona í dag...þetta er viðloðandi ástand.

Dagurinn byrjar á því að vakna, koma krökkunum í skóla/leikskóla. Brunandi hratt og örugglega í Hafnarfjörð til að keyra þessa elstu í skólann. Alltaf er maður á síðustu stundu með allt svo það má ekkert skeika svo hún komi ekki of seint. Þá passar það að klukkan er ORÐIN átta þegar ég get farið að huga að minni vinnu og þangað bruna ég eins hratt og leyfileg mörk leyfa. Komin þangað 10-15 mínútur yfir 8. Þar liggja verkefni sem þarf að klára á hraðferð svo viðskiptavinir þurfi ekki að bíða of lengi. Allt í einu pípir síminn og minnismiðinn segir mér að ég eigi að mæta hjá sjúkraþjálfa eftir korter. Á hraðferð fleygi ég mér í skó og jakka og út til að hitta sjúkraþjálfann. Flýti mér þar svo ég komist aftur í vinnu þar sem ógrynni af verkefnum bíða mín.

Næ aftur í vinnuna 45-60 mín. síðar, alveg með bömmer yfir því að hafa misst úr þennan klukkutíma og mín bíða 5 skeyti þess eðlis að verið er að bíða eftir niðurstöðum frá mér. Á öðru hundraðinu klára ég þau og um leið og maður er búinn að senda skeytin pípir síminn aftur og þá að minna mig á það að ekki eru nema 45 mínútur þar til mið-stelpan mín á að vera mætt til barnalæknis inn í Reykjavík.

Ég gríp upplýsingar með mér úr vinnunni, hendist heim til að sækja barnið og keyri eins hratt og leyfilegur hámarkshraði er inn í Reykjavík því ég þarf að koma við á tveimur stöðum áður en ég mæti með barnið til læknis og ekki má það bíða þar til eftir læknisheimsóknina því þá verður búið að loka.

Gjörsamlega í svitabaði nær maður í Byggingarfulltrúann og biður um plögg og upplýsingar og um leið og afgreiðsludaman snýr sér við, bölvar maður í hljóði yfir þessum hægagang og langar mest til að kalla á hana um að flýta sér aðeins....ég er orðin of SEIN í læknaheimsóknina.

Borga viðkomandi skjöl og hendist út. Ek í bræðingskasti  yfir til læknisins og formæli ansi oft á leiðinni (í huganum) afhverju fólk getur ekki komið sér úr sporunum eða út af vegaframkvæmdum sem verða á vegi manns.

Til læknisins er maður kominn og heldur að maður geti kastað mæðinni hratt og örugglega en þá er maður kallaður inn á teppið. Þar eys maður því sem liggur á hjarta og finnst læknirinn vera ótrúlega hægvirkur og langar mest til að gefa honum einhver örvandi efni svo hann geti klárað þetta hratt og örugglega því ég þarf að vera mætt annarstaðar eftir 30 mínútur og ég á eftir að keyra barnið heim fyrst!

Loks komumst við út en þá með lyfseðil sem þarf NAUÐSYNLEGA að komast í apótek strax og þar tekur alltaf við bið. Í Hafnarfjörð er ekið eins hratt og hægt er og leyfileg mörk leyfa. Skundað í apótekið í Fjarðarkaup. Þar tekur við önnur óþreyja yfir biðinni og loks þegar búið er að afgreiða okkur á hraða skjaldbökunnar er brunað heim með barnið því ég átti að vera mætt fyrir 5 mínútum síðan annarstaðar í Hafnarfirðinum.

Þegar heim er komið var maður búinn með formælingarkvótann og þar skundaði ég inn með dót sem þurfti að fara inn strax en þar beið minn elskulegi eiginmaður með risa stór hvolpa augu og bað mig um aðstoð ÁÐUR en ég færi aftur. Þar sem formælingarkvótinn var búinn, gat ég ekkert annað sagt en "já elskan, hvað viltu að ég geri?" Kláraði manninn minn hratt og örugglega  og skundaði af stað í Hafnarfjörð...orðin ALLT OF SEIN...eins og svo oft áður.

Afsakaði töfina þegar inn var komið og hlammaði mér í stólinn. Auðvitað var ég að flýta mér því það var komið svo nálægt matartíma að ég þurfti að flýta mér heim.

Ég slapp út aftur og skundaði heim...hratt og örugglega og þegar heim var komið, gleymdi ég því að ég ætlaði að koma við hjá elstu dóttur minni og losa hana við þungar töskur... Ákvað þess í stað að sækja hana um miðnætti. Ég væri hvort eð er ekki farin að sofa...því það var svo mikið sem beið mín þegar ég kom heim.

Stefán minn var búinn að elda matinn þegar ég kom heim, mér til sællar ánægju. Skóflaði matnum í mig, stóð upp og gekk frá því helsta en Stefán var byrjaður að ganga frá líka. Afsakaði mig og hljóp í þvottahúsið að ganga frá stafla af þvotti sem beið eftir að yrði settur í skápana. Á ferð minni um húsið sá ég að það þyrfti að taka til inni hjá þessari yngstu og í miðjum þvottaleiðangri ákvað ég að taka til. Þegar ég fór fram með dót sá ég annað sem þurfti að fara á sinn stað svo ég varð að ganga líka frá því. Svona gekk þetta til kl 23 en þá ákvað ég að gera ekki meira. Hentist í sturtu og eins og allur dagurinn var, þá var ég að flýta mér í sturtunni! Var rétt stigin fram þegar smáskilaboð kom í símann um að ég mætti sækja heimasætuna. Brunaði á náttfötunum einum klæða og inniskóm í bílinn og inn í Hafnarfjörð. Fattað það á leiðinni að ég var skilríkjalaus með öllu því náttfötin voru föt sem þýða að maður er að fara að sofa...ekki á rúntinn!

Sótti drama queen og skundaði heim. Stefán var farinn að sofa þar sem klukkan var að nálgast miðnætti. Bauð prinsessunni góða nótt og dreif mig í rúmið...og flýtti mér að sofna svo ég fengi allavega 6 tíma svefn. Auðvitað svaf ég hratt alla nóttina og náði ekki að hvílast nóg (reyndar út af öxlinni líka) en 6:30 var ég svo vakin af þessari stuttu. Hún skreið undir sængina mína, ískalt og gerði ekki annað en að nudda sér upp við mig.

Flýtti mér svo frammúr rúmlega 7....dauð þreytt eftir að hafa sofið svona hratt. Gaf börnunum að borða, klæddi þessa yngstu og svo var drifið sig út í bíl því við vorum orðin ALLT OF SEIN

ýtt á "reset" aftan á hnakkanum!

Ég fór til sjúkraþjálfa á fimmtudaginn sem var bara fínt. Hef verið ótrúlega slæm undan farna daga og verið hreint og beint að drepast . Læknirinn sagði við mig að þetta gæti tekið einhver ár að jafna sig og ég fékk vægt kast....hef ekki tíma í svoleiðis vitleysu...vil bara fá eina pillu sem læknar þetta FOR EVER!

Sjúkraþjálfinn byrjaði að sýna mér hvernig maður "núll stillir" verkina! Ég hélt að maðurinn væri á lyfjum í nokkur andartök en þegar ég lagðist á bekkinn, fór hann að sýna mér hvernig maður platar verkina til þess að hætta að "nöldra".  Ótrúlegt en satt, þá virkaði þetta svona ljómandi vel og eftir nokkra mínútna verkjahvíld, fannst mér ég vera endurnærð

Ég spurði hann svo út í blakið, hvort það væri bara gleymt og grafið næstu árin en hann sagði að það væri það sko svo sannarlega ekki. Ég gæti farið í blakið strax ef ég vildi en yrði bara að hlusta á líkamann og taka því rólega fyrstu 2-3 æfingarnar á meðan ég læri sjálf hvað öxlin þolir. Ég veit ekki hvaða þolinmæði þessar elskur í blakinu hafa gagnvart þessum nýja lærdómi mínum . Þetta eru svo miklar keppnismanneskjur að þær þola illa veikindi eða meiðsl. Ég kannski blikka þær með betra auganu svo þær sýni mér smá biðlund og þolinmæði

Ég nefndi svo við Stefán minn hvernig maður "núll stillir" verkina, þá hló hann þessi ósköp og spurði hvort ég hefði þá ekki bara spurt hann út í hvort "reset" takkinn sé ekki líka bara í hnakkanum. Mér fannst þetta ekkert sérlega fyndið . Ég prufaði þetta svo þegar ég fór að sofa um kvöldið og viti menn....ég vaknaði bara 3-4x til að snúa mér en annars svaf ég alla nóttina.....það hefur ekki gerst í 3 vikur . Þetta virkar þá eftir allt. Nú miðast allt við að halda þessu nöldri í öxlinni í skefjum allan daginn og gengur nokkuð vel....hætt meira að segja að bryðja bólgueyðandi og verkjalyfin eru alveg í hillunni...að undanskildum höfuðverknum í gær....en það var þá ekki meira en það.

Hamingjusöm með lífið og tilveruna, hlakka ég til morgundagsins

Haustið

 

Haustið er komið. Fór á smá flakk með myndavélina og tók nokkrar myndir í mynda albúmið.

lækna fóbía dauðans

Ég pantaði mér tíma hjá lækni (gegnt mínum vilja, skrokkurinn heimtaði það!) til að kría fram sjúkranudd eða eitthvað til að gera þessa "slæmu" daga bærilegri. Fékk tíma hratt og örugglega kl 11:30 í morgun. Mætti á slaginu því ég þekki sjálfan mig það vel að ef ég mæti of snemma í svona læknaheimsóknir sem mér finnst á annað borð algjörlega óþarfur og þarf að bíða aðeins of lengi, þá er ég búin að mála skrattann á vegginn og farin að haga mér eins og "kallinn með tjakkinn". Ég sat á biðstofunni í einhverjar 15 mínútur og til að byrja ekki á móðursýkiskasti greip ég mér Séð & heyrt blað til að glugga í. Það var ekkert spennandi í blaðinu sem gat dregið athygli mína að blaðinu, heldur ímyndaði ég mér að mér yrði hent út fyrir móðursýki áður en ég næði að stíga inn fyrir þröskuldinn. Ákveðin í að panta mér tíma hjá sálfræðingi strax!   Sveitt í lófum og skjálfandi á beinum var ég loks kölluð inn til dokksa. Hlammaði mér í stólinn og hann spurði mig voða vinalega hvað hann gæti gert fyrir mig. Ég svaraði um hæl að það væri bara EKKERT!! ég væri alveg í lagi og mér væri bara svona skyndilega batnað!!

Með æluna í hálsinum þuldi ég hratt og örugglega hvað hafi komið fyrir og ég væri enn að vesenast með einhverja leiðinda verki sem gjósa upp við minnsta tilefni. Hann lítur poll rólegur á mig og spyr hvort ég sé ekki ÖRUGGLEGA að borða Voltarenið sem mér hafi verið gefið fyrir rúmum tveimur vikum. ..........nei...ein með pillufóbíu hér er ekki beinlínis að taka voltarin rapid 3x á dag og hvað þá sterk verkjalyf í þokkabót!!  Ég sagði við hann að mér liði ágætlega og væri farin að stunda ræktina á fullu aftur en það kæmu bara dagur og dagur sem færi gjörsamlega í vaskinn.... Hann bað mig varlega um að vera ekkert að fara í ræktina mikið....vildi bara að ég færi í sjúkraþjálfun til að byrja með. Ég sagði honum að ég YRÐI að fara að komast í blakið mitt....hann bara gæti ekki haldið því frá mér öllu lengur. Jú, ég mátti fara í blakið ef ég væri í einum af þessum "góðu" dögum en bað mig um að fara varlega samt.

Með vottorð í leikfimi fór ég út frá lækninum og loforð um að koma eftir viku aftur.  Assgotans loforð...þau geta komið manni um koll

handþvottur karlmanna

Það virðist oft á tíðum mjög erfitt fyrir suma karlmenn að venja sig á að þvo hendurnar eftir salernisferðir.

Þessa mynd fékk ég senda í e-mail og finnst mér hún sýna fram á frábæra lausn á þessu handþvottaleysi sumra karlmanna